Yeniden

Tatlı bir yalnızlıktı onunki 
Dağınık, dingin ve kahverengi.
Savunmasız ve kırışıktı kalbi
Eski adamlardan kalan gömlek kokusu gibi.

Bilir miydi ki?

Ayna ayna söyle ona

Bir kar tanesi erimeden

Kaç kere ısınırdı elleri.

Açar mıydı perdelerini güneşe

Veya var mıydı cesareti

Dalını bırakıp rüzgara seslenmeye?

Bilemezdi ki onu kimin bulacağını

Bir inci olsaydı derin denizlerinde.

Ilık bir yorgan altı

Nahoş bir iyi geceler öpücügü

Kırık plaklardı belki beklemediği

Yoksa herkes gibi bilmez miydi

Hangi notaydı gözyaşı ezgisi?

Sonsuz bir hikayeydi onunki

Baş ucunda bir ninni

Belki de eline tutuşturalacak

Kırmızı bir nar tanesi.

Bir kez daha güvenebilirdi belki

İki çift göz acıtmazdı birbirini

Eller sahipsiz kalmazdı yine

Eskiyen günleri sayan takvimler gibi.

Ve yine

Yeniden

Sevdi.

Erol

Ekim 10, 2013