Çocuktum Ben











Çocuktum ben
Rüzgarla kanatlanırdı kollarım
Bulutlarda uyurdum kuş tüyü misali
Güneşle doğardım menekşelerin arasına
Süt kokusuyla doyardım
Boğulamazdım yakamozlu denizlerde
Korkardım arının çatık kaşlarından














Çocuktum ben
Solmayan tebessümlere şahittim
Yıldızlar süslerdi geceleri başucumu
Yağmur damlaları sulardı göz kapaklarımı
Çilekli dondurmaya benzetirdim dostlarımı
Sakızlı muhallebi tadındaydı hayallerim
Elma şekeri lezzetindeydi mutluluklarım











Çocuktum ben
Göz yaşımdı son çarelerim
Ellerime çiçek kokuları sinerdi
Toz şeker doluydu kitaplarımın arası
En derin yaramdı kanayan diz kapaklarım
Ömrü uzun kelebekler konardı rüyalarıma
Harikalar diyarında yeşerirdi umutlarım












Çocuktum ben
Ağaç gövdelerine kazılıydı görmediklerim
Kalbim sadece kuş sesleriyle dolardı
Karanlık olan tek şey çikolatalardı
Başka gözler büyüledi gözlerimi
Kalbimin kapılarını zorladı gizemli gülüşler
Hiç acınmadan satıldı çiçekler ve kokuları















Çocuktum ben
Kanatlarım karıştı toprağa
Yumuşak omzuydu artık bulutlar
Güneş yalnızca yüzünde parladı
Pul biber sürüldü dostluklarıma
Meşru bakışmalar ödendi mutluluklarıma
Haykırışlarım oldu son çarelerim















Çocuktum ben
Yabancının elleri tutuşturdu ayalarımı
Toz şekerler yapıştı pabuçlarımın altına
Hissedemez oldum en derin yaralarımı
Kelebekler avuçlarıma düştü cansız
Yolunu sorar oldum harikalar diyarının
Ağaç gövdeleri içi boş kalplerle kanırtıldı














Çocuktum ben
Çikolataları eritti karanlıklar
Güzel insanlar boyadı hayallerimi
Aşk masalları dinler oldum
Güvenemedim minik utangaçlığıma
Kalbimle orantısız büyür oldu bedenim
Şeker bayramı heyecanıyla çarptı yüreğim












Çocuktum ben
Masum sevgi çocuklara mahsustu anladım

Erol
Ekim 3, 2007

Comments

Popular Posts